Bor:”Saveti seoskih mesnih zajednica između građana i lokalne samouprave”(1)
U vreme sve učestalijih priča o potrebi obnove sela koju kao po pravilu prate stalna deagrarizacija ruralnih područja i nazaustavljiv odlazak mladih u gradove, potrebno je postaviti pitanje uloge i značaja mesnih zajednica u kreiranju i vođenju razvojne i održive politike na selima, odnosno pitanje mogućnosti stvaranja ili još bolje rečeno obnove komunikacionog sistema koji bi spuštanjem nivoa odlučivanja i odgovornosti na nivo bliži građanima, kao korisnicima usluga, jedini mogao da doprinese ostvarenju večitog političkog ideala: maksimalnog dobra za maksimalni broj ljudi.
Ovo pitanje na značaju dobija samom činjenicom da su tokom poslednjih decenija, prateći tok opšte centralizacije, ali ne i decentralizacije Srbije, mesne zajednice izgubile gotovo sve svoje nadležnosti i imovinu što se naročito negativno odrazilo na seoske sredine kojima su upravo mesne zajednice bile i ostale prva i neretko jedina veza sa širom društvenom političkom zajednicom.
Preko svojih mesnih zajednica stanovništvo ruralnih područja koje, recimo i to, čini značajan deo sveukupnog stanovništva u opštini Bor, dobija mogućnost stalne komunikacije sa samoupravama čiji su deo, odnosno omogućavaju samoupravama da pravilno sagledaju probleme i potrebe sela. Pa ipak, pitanje je da li i u kolikoj meri mesne zajednice na selima danas mogu da „nateraju“ samouprave da njihovim zahtevima izađu u susret, odnosno da li i u kojoj meri mogu samostalno da obave one poslove koje samoupravne administracije smatraju manje značajnim ili pak ne nalaze vreme i novac da im se posvete. U tome se zapravo i ogledaju realna moć i uticaj mesnih zajednica danas.
Nadležnost mesnih zajednica i njihovih saveta, koji se biraju na neposrednim izborima, definisana je u Zakonu o lokalnim samoupravama, i način izbora članova saveta drugačiji je i neposredniji od izbora, recimo odbornika, ali su saveti mesnih zajednica, decenijama unazad, postali ”produžena ruka” političke većine u određenoj lokalnoj zajednici.
Neosporno je da je Zakon o lokalnim samoupravama definisao okvir potreba i nadležnosti mesnih zajednica. Navodimo članove 72 i 77: ”Radi zadovoljavanja potreba i interesa lokalnog stanovništva u selima se osnivaju mesne zajednice i drugi oblici mesne samouprave. (član 72)”
”Odlukom skupštine opštine, odnosno skupštine grada može se svim ili pojedinim mesnim zajednicama i drugim oblicima mesne samouprave poveriti vršenje određenih poslova iz nadležnosti opštine odnosno grada, uz obezbeđivanje za to potrebnih sredstava. ( član 77)”
”Za obavljanje određenih poslova iz nadležnosti opštinske uprave, odnosno gradskih uprava, posebno u vezi sa ostvarivanjem prava građana, može se organizovati rad opštinske uprave u mesnim zajednicama – MESNE KANCELARIJE”.
Obrada: ”Timočke”, projektni tim;
Foto: Arhiva ”Timočkih”
Projekat: ”Saveti seoskih mesnih zajednica između građana i lokalne samouprave”, sufinansiran je iz budžeta Opštine Bor . Stavovi izneti u podržanom medijskom projektu nužno ne izražavaju stavove organa koji je dodelio sredstva.
KOMENTARI